Ένα από τα ομορφότερα βιβλία του Κίνγκ με οικολογικές αναφορές σ' ένα μέλλον που έρχεται τρέχοντας προς το μέρος μασώ…Αν δεν είμαστε ήδη σ' αυτό.

 ''…Τα μόνα πράγματα που αρνούμαι να εμπορευτώ εδώ μέσα είναι τα όπλα και τα σκληρά ναρκωτικά. Δεν έχω σκοπό να βοηθήσω κανέναν να πεθάνει η να σκοτώσει κάποιον άλλον. Έχω τόσους θανάτους μέσα μου, που μου φθάνουν για όλη μου την ζωή''

 ''…Τέσσερα διηγήματα του Stephen King που καθηλώνουν με τις εικόνες τους και την περιγραφή των χαρακτήρων. Απλά γεγονότα και καταστάσεις που δημιουργούν ένταση με την καθημερινότητα των σκηνών τους. Ειδικά η Εξέδρα περιγράφει με σαφήνεια την προγεγραμμένη πορεία των πρωταγωνιστών ,πάνω σε μία εξέδρα, προς το τέλος.

Οι τρεις νουβέλες που περιλαμβάνει αυτό το βιβλίο είναι χαρακτηριστικές του ύφους του Στέφεν Κίνγκ και ανάμεσα τους υπάρχει και το αριστούργημα'' Survivor Type ''. 

 ''…Ένα μισοξεχασμένο παράθυρο: ένα παράθυρο που προσφέρει μια κοινή θέα, αλλά από μια ολωσδιόλου διαφορετική οπτική γωνία, που μετατρέπει το κοινότυπο σε ασυνήθιστο. Δουλειά του συγγραφέα είναι να περιγράφει τα όσα βλέπει. Μερικές φορές όμως τα παράθυρα σπάνε. Αυτή, πιστεύω, είναι κι η μεγάλη έγνοια αυτού του βιβλίου: τι συμβαίνει στον παρατηρητή με τα έκθαμβα μάτια, όταν το παράθυρο ανάμεσα στο πραγματικό και το φανταστικό σπάσει, κι αρχίσουν να εκσφενδονίζονται θρύψαλα από τα τζάμια;''

Stephen King

 Ο ασφαλιστής Σαμ Πίμπλς βρίσκεται στην ανάγκη να επισκεφθεί- για πρώτη φορά ύστερα από δεκαετίες- τη δημοτική βιβλιοθήκη. Η συνομιλία του εκεί με τη μεσόκοπη βιβλιοθηκάριο Αρντίλια Λορτζ δεν είναι ιδιαίτερα ευχάριστη. Ξεπροβοδίζοντάς τον, η κ. Λορτζ μισοαστεία-μισοσοβαρά τον απειλεί ότι αν καθυστερήσει την επιστροφή των δυο βιβλίων που του δανείζει, θα του στείλει τον '' Αστυνόμο της Βιβλιοθήκης''…Όπως αποδεικνύεται, έχει την δύναμη να του κάνει πολύ χειρότερα πράγματα, ξαναζωντανεύοντάς του, με τρομακτική σφοδρότητα, φόβους και τραύματα της παιδικής τις ηλικίας. Ο Σαμ καταλαβαίνει πως δεν έχει απλά να αντιμετωπίσει μια ''διεστραμμένη'' βιβλιοθηκάριο (που δυστυχώς ούτε τρελή είναι ούτε μόνο βιβλιοθηκάριος) αλλά , κυρίως, τα όσα έχει απωθήσει χρόνια πριν, στα βάθη του ασυνείδητου…

Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι και δυσκολότερο να ειπωθούν. Εκείνα που σε κάνουν ακόμα και να ντρέπεσαι, επειδή όταν τα λες οι λέξεις μειώνουν τη σημασία τους - νοήματα που όταν τα είχες στο μυαλό σου περιλαμβάνουν τα πάντα, οι λέξεις τα συρρικνώνουν δίνοντας τους μια καθημερινή συνηθισμένη διάσταση… Αλλά υπάρχει και κάτι ακόμα , έτσι δεν είναι; Τα πιο σπουδαία πράγματα είναι που δείχνουν το δρόμο προς τα μύχια της ψυχής, σαν σημάδια πάνω στο χάρτη ενός θησαυρού που οι εχθροί σου θα' θελαν να βάλουν στο χέρι. Κι έρχονται φορές που εκμυστηρεύεσαι πράγματα που σου κοστίζουν πολύ, και μόνο για να δεις τους άλλους να σε κοιτάνε παράξενα, μη καταλαβαίνοντας τίποτα απ' όσα τους είπες η το λόγο για τον οποίο τα θεώρησες τόσο σημαντικά ώστε σχεδόν δάκρυσες την ώρα που τα έλεγες. Αυτό είναι το χειρότερο , πιστεύω. Όταν το μυστικό μένει βαθιά κρυμμένο, όχι επειδή δεν θέλεις να το πεις αλλά επειδή δεν υπάρχει κάποιος που θα σε καταλάβει…